Chloor-37

Chloor-37
Chloor-37 op de isotopenkaart
Algemeen
Element	chloor (Cl)
Nuclide	37Cl
Aantal protonen	17
Aantal neutronen	20
Nuclidische gegevens
Nuclidenmassa	36,965902591 u
Spin	3/2+
Bindingsenergie	8,57028 MeV
Massaoverschot	−31,761532 MeV
Isotopen van chloor
Portaal    Scheikunde Natuurkunde

Chloor-37 of ³⁷Cl is een stabiele isotoop van chloor, een halogeen. Het is een van de twee op Aarde voorkomende isotopen van het element, naast chloor-35 (eveneens stabiel). Van de radio-isotoop chloor-36 komen op Aarde sporen voor. De abundantie van chloor-37 op Aarde bedraagt 24,22%.

Chloor-37 ontstaat onder meer bij het radioactief verval van zwavel-37 en argon-37.

Toepassingen

Een van de belangrijke historische toepassingen van chloor-37 is de radiochemische detectie van neutrino's (afkomstig van de zon), zoals in het Homestake-experiment van Raymond Davis Jr. en John Bahcall.^[1] Door absorptie van een elektron-neutrino ontstaat namelijk argon-37 en een elektron:^[2]

${\displaystyle {\ce {{^{37}_{17}Cl}+{\nu _{e}}->{^{37}_{18}Ar}+e^{-}}}}$

De isotoop argon-37 is radioactief en vervalt door elektronenvangst opnieuw tot chloor-37:

${\displaystyle {\ce {{^{37}_{18}Ar}+{e^{-}}->{^{37}_{17}Cl}+{\nu }_{e}}}}$

De halveringstijd van dit verval bedraagt iets meer dan 35 dagen. Het elektron dat gecapteerd wordt is een Auger-elektron, dat met spectroscopische technieken kan worden gedetecteerd.^[3]