Junkers W 34
Dane podstawowe | |||
Państwo | Rzesza Niemiecka | ||
---|---|---|---|
Producent | |||
Typ | jednosilnikowy samolot pasażersko-transportowy | ||
Konstrukcja | dolnopłat o konstrukcji metalowej, kabina zakryta, podwozie stałe | ||
Załoga | 2 | ||
Historia | |||
Data oblotu | koniec 1926 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | jeden silnik gwiazdowy BMW 132A | ||
Moc | 485 kW | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 17,76 | ||
Długość | 10,27 m | ||
Wysokość | 3,53 | ||
Powierzchnia nośna | 43,00 m² | ||
Masa | |||
Własna | 1700 kg | ||
Startowa | 3200 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 265 km/h | ||
Prędkość przelotowa | 233 km/h | ||
Prędkość wznoszenia | 3,2 min na wys. 1000 m | ||
Pułap | 6300 m | ||
Zasięg | 900 km | ||
Dane operacyjne | |||
Liczba miejsc | |||
6 | |||
Użytkownicy | |||
Niemcy, Argentyna, Boliwia, Kanada, Republika Chińska, Kolumbia, Chorwacja, Czechosłowacja, Francja, Finlandia, Norwegia, Papua-Nowa Gwinea, Portugalia, Państwo Hiszpańskie, Szwecja, Południowa Afryka | |||
|
Junkers W 34 – jednosilnikowy, całkowicie metalowy, niemiecki samolot pasażerski i transportowy skonstruowany w latach 20. XX w. Eksportowany do wielu krajów; w czasie II wojny światowej wykorzystywany przez Luftwaffe jako maszyna szkolna. Nosił oznaczenie wojskowe K 34.
Historia
W 34 powstała na bazie modelu W 33. Został wcielony do służby w 1926 roku. Jako samolot pasażerski mógł zabrać na pokład pilota i 5 (6 w późniejszych wersjach) pasażerów. W 1928 roku Junkers W 33 z chłodnicą chłodzoną wodą przeleciał nad Atlantykiem z Europy do USA, lądując na Greenly Island na Labradorze po 37 godzinach lotu. 26 maja 1929 egzemplarz wersji W 34 be/b3e (z silnikiem Bristol Jupiter VII) pobił rekord wysokości lotu, osiągając 12,739 m. Pilotował go Friedrich W. Neuenhofen[2].
Samolot produkowany w wielu wersjach – z różnymi silnikami, typami podwozia oraz wyposażeniem dodatkowym. Łączna produkcja na rynki cywilne wyniosła około 1000 egzemplarzy, 2204 sztuk (wersje W 34 hi i W 34 hau) dostarczono Luftwaffe. Wytwarzane były nie tylko w zakładach Junkersa, ale i na licencji przez wytwórnie Henschel, ATG, Dornier, Arado Brandenburg czy HFB. Jeszcze na początku 1944 armia niemiecka dysponowała 618 egzemplarzami „hi” i 516 „hau”, w większości w szkołach lotniczych, gdzie służyły do treningu pilotów i radiooperatorów.
Używany w siłach powietrznych (różne wersje): Argentyny, Boliwii (wykorzystywane w czasie wojny o Chaco), Chin, Hiszpanii, Kanady (również Canadian Airways), Kolumbii (wykorzystywane w czasie wojny kolumbijsko-peruwiańskiej; również SCADTA), Chorwacji, Czechosłowacji (po wojnie, oznaczenie D-43), Finlandii, Niemiec, Norwegii, Papui-Nowej Gwinei, Paragwaju, Portugalii (również lotnictwo marynarki), Południowej Afryki, Szwecji.
Jedyny zachowany na świecie samolot tego typu (Junkers W 34f/fi) znajduje się w Canada Aviation Museum w Ottawie. Został tam przekazany w 1960 roku[3].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Marek J. Murawski: Samoloty Luftwaffe 1933-1945. T. II. Warszawa: Wydawnictwo „Lampart”, 1997. ISBN 83-86776-03-X.
- ↑ Junkers.de Kalenderblatt Nr. 35: Höhenweltrekord einer Junkers W 34. junkers.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-17)]..
- ↑ Opis historii maszyny na stronie muzeum.. [dostęp 2009-02-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-26)].
Linki zewnętrzne
- www.junkers.de (niem.)
- p
- d
- e
Samoloty myśliwskie | |||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Samoloty bombowe | |||||||||||||||||||||||||||
Wodnosamoloty i łodzie latające | |||||||||||||||||||||||||||
Samoloty rozpoznawcze | |||||||||||||||||||||||||||
Szybowce i samoloty transportowe | |||||||||||||||||||||||||||
Samoloty szkolne, łącznikowe i kurierskie | |||||||||||||||||||||||||||
Samoloty szturmowe | |||||||||||||||||||||||||||
Śmigłowce i wiatrakowce | |||||||||||||||||||||||||||
Samoloty doświadczalne i inne | |||||||||||||||||||||||||||
Prototypy i projekty |
|
- GND: 4828141-4
- SNL: W_34