Clethrionomyini

Clethrionomyini
Hooper & Hart, 1962[1]
Ilustracja
Przedstawiciel plemienia – nornica ruda (Clethrionomys glareolus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

chomikowate

Podrodzina

karczowniki

Plemię

Clethrionomyini

Typ nomenklatoryczny

Clethrionomys Tilesius, 1850

Synonimy
  • Alticoli[a] Gromov, 1977[2]
  • Clethrionomyi: Gromov, 1977[3]
  • Clethrionomyina: Pavlinov & Rоssolimo, 1987[4]
  • Eothenomi[b] Ye Xiaodi, Ma Yong, Zhang Jinsheng, Wang Zhongli & Wang Zhengkun, 2002[5]
  • Eothenomyina[c] Kryštufek & Shenbrot, 2022[6]
Rodzaje

8 rodzajów (w tym 1 wymarły) – zobacz opis w tekście

Clethrionomyini – plemię ssaków z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Zasięg występowania

Plemię obejmuje gatunki występujące w Eurazji i Ameryce Północnej[7].

Podział systematyczny

Do plemienia należą następujące występujące współcześnie rodzaje[8][7][9]:

Opisano również rodzaj wymarły:

  • Altaiomys Serdyuk & Tesakov, 2006[10] – jedynym przedstawicielem był Altaiomys ustkanicus Serdyuk & Tesakov, 2006

Uwagi

  1. ↑ Typ nomenklatoryczny: Alticola Blanford, 1881.
  2. ↑ Nomen nudum.
  3. ↑ Typ nomenklatoryczny: Eothenomys G.S. Miller, 1896.

Przypisy

  1. ↑ E.T. Hooper & B.S. Hart. A synopsis of recent North American microtine rodents. „Miscellaneous Publications, Museum of Zoology, University of Michigan”. 120, s. 80, 1962. (ang.). 
  2. ↑ Gromov 1977 ↓, s. 126.
  3. ↑ Gromov 1977 ↓, s. 138.
  4. ↑ И.Я. Павлинов & О.Л. Россолимо: Систематика млекопитающих СССР. Москва: Московский университет [МГУ] им. М.В. Ломоносова, 1987, s. 175. (ros.).
  5. ↑ 叶小迪, 马勇, 张金生, 王中立 & 王正坤 / X. Ye, Y. Ma, J. Zhang, Z. Wang & Z. Wang. 绒鼠类系统学研究(啮齿目:仓鼠科:田鼠亚科) / A summary of Eothenomi (Rodentia: Cricetidae: Microtinae). „动物分类学报 / Acta Zootaxonomica Sinica”. 27, s. 167–172, 2002. (chiń. • ang.). 
  6. ↑ B. Kryštufek & G. Shenbrot: Voles and Lemmings (Arvicolinae) of the Palaearctic Region. Maribor: University of Maribor Press, 2022, s. 115. ISBN 978-961-286-613-6. (ang.).
  7. ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 344–352. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  8. ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-03]. (ang.).
  9. ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 235–239. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  10. ↑ N.V. Serdyuk & A.S. Tesakov. New form of rhizodont voles (Rodentia, Arvicolinae, Clethrionomyini) from Pleistocene of Central Altai (Russia). „Russian Journal of Theriology”. 5 (2), s. 80, 2006. DOI: 10.15298/rusjtheriol.04.2.05. (ang.). 

Bibliografia

  • И.М. Громов & И.Я. Поляков (redaktorzy): Фауна СССР: Млекопитающие. T. 3. Cz. 8: Полевки (Microtinae). Ленинград: Издательство Академии Наук СССР, 1977, s. 1–504. (ros.).